“మా నాన్న నాకు సర్వతో ముఖ విద్య అందించాలని అనుకున్నారు.అందుకే నా చదువు పుస్తకాలు చదవడం దగ్గరే ఆగిపోకుండా పెన్సిల్ స్కెచింగ్ నుంచి సేంద్రియ వ్యవసాయం దాకా ఎన్నో ఇష్టాలు ఏర్పడ్డాయి. నాన్న నాకు జీవితంలో అన్ని విషయాలూ ఆచరణాత్మకంగా నేర్పించేవారు.నాకు అప్పుడప్పుడూ అనిపిస్తుంది, నేను స్కూల్ లో నేర్చుకున్న దానికన్నా, నాన్న దగ్గర నేర్చుకుందే ఎక్కువ.
చదువు పూర్తయ్యాక, మా నాన్న గారి వ్యాపారం చూసుకోవడంలో బిజీ అయిపోయాను.ఎంతలా అంటే నా హాబీలు కూడా మర్చిపోయేంతలా.మా నాన్న నాలాగా కాదు, ఆయన ఇప్పటికీ ఉత్సాహంగా ఉంటారు, ఆయనకి ఎన్నో ఇష్టాలు ఉంటాయి. అసలు ఆయనకి అంత టైం ఎలా దొరుకుతుందో తెలీదు.
ఈ వయసులో కూడా మా నాన్న నన్ను, కొత్త పనులు చేయడానికి, కొత్త విషయాలు నేర్చుకోవడానికి ప్రోత్సహిస్తుంటారు.ఆయన చెప్పే మాటలు నాకు ఇంకా గుర్తే- ‘నీకు ఏదైనా చేయాలనిపిస్తే, చేసెయ్యాలి అంతే’. నేను ఈ విషయాన్ని బాగా నమ్ముతాను.నాకు పని చేయడం అంటే ఇష్టమే కానీ, నా జీవితం మొత్తం దాని చుట్టూ తిరగడం నాకిష్టం లేదు. జీవితంలో ఎదుగుతూనే, చిన్నతనంలో ఉండే సృజనాత్మకత ని కూడా ఉపయోగించుకునే వీలుండాలి.
ఈ క్వారెంటైన్ వల్ల నా చిన్ననాటి ఆకాంక్షలకి ఒక సమాధానం దొరికినట్టు అయింది. ఒక సాయంత్రం పూట ఏమీ తోచక బొమ్మలు గీయడం మొదలుపెట్టా. అప్పుడు నాకు చాలా సంతోషంగా, ఉపశమనంగా అనిపించింది. అప్పటి నుంచి, ప్రతి రోజూ పనయ్యాక, క్రికెటర్ల చిత్తరువులు గీసేవాడ్ని. ఇప్పుడు నేను బొమ్మలు గీయడాన్ని ఆస్వాదిస్తున్నాను, ఇందులో మరింత నిష్ణాతుడ్ని అవ్వాలని అనుకుంటున్నా. దీంతోటి నాకు ఒక మార్గం దొరికినట్లు అయ్యింది. దాదాపు నెల రోజుల నుంచి పని చేస్తున్నాను, ఖాళీ సమయంలో నా ఇష్టాల మీద శ్రద్ధ పెడుతున్నాను.ఇలా చేయడం వల్ల బడలిక తీరినట్టు అవుతుంది, నా ఇష్టాల మీద శ్రద్ధ చూపడం మొదలుపెట్టినప్పటి నుంచి నేను చాలా సంతోషంగా ఉన్నాను”.