“నేను గత 23 సంవత్సరాలుగా రిక్షా నడుపుతున్నాను. లాక్డౌన్ విధించినప్పటి నుంచి మాకు కష్టాలు మొదలయ్యాయి.ప్రజలు బయటికి రావడమే మానేశారు, ఒకవేళ వచ్చినా కూడా రిక్షా ఎక్కట్లేదు.
ఇక్కడ అపార్టుమెంట్లు, హౌజింగ్ సొసైటీలలో ఉండే కొంత మంది వృద్దులు, మార్కెట్ నుంచి కొన్ని నిత్యావసర వస్తువులను సరఫరా చేయమన్నారు. ఈ మహమ్మారికి భయపడి వాళ్ళు బయటికి రావడానికి ఇష్టపడరు కాబట్టి, వాళల్కి కావాల్సిన సామాన్ల లిస్ట్ రాసిచ్చేవారు.నేను ఆ సామాన్లు వాళ్ళకి తెచ్చి ఇచ్చేవాడ్ని. అలా చేసినందుకు వాళ్ళు నాకు 30-40 రూపాయలు ఇచ్చేవారు. ఈ రాబడి అంత లాభదాయకం కాకపోయినా, మా కుటుంబాన్ని పోషించడానికి సరిపోయేది.
ఈ లాక్డౌన్ వల్ల మా రిక్షా వాళ్ళకి పెద్ద సమస్యే వచ్చి పడింది. మేము చేయగలిగింది కూడా ఏమీ లేదు. ఇప్పుడు లాక్డౌన్ నియమాలు కొద్దిగా సడలించారు కాబట్టి, మాలో చాలా మంది మళ్ళీ రిక్షా తొక్కడం మొదలుపెట్టారు.మరికొంత మంది పళ్ళు, కూరగాయలు అమ్మడమో లేదా బండి మీద వస్తువులు సరఫరా చేయడమో చేస్తున్నారు.
భవిష్యత్తు ఎలా ఉంటుందో నాకు తెలీదు. ఆ దేవుడి మీదే భారం వేశాను.ఈ మహమ్మారిని అంతమొందించే మార్గం కనుక్కుంటారని ఆశిస్తున్నాను.అప్పటి వరకూ, సంపదన కోసం మరింత కష్టపడతాను!”