“నేను పెరిగింది ఒక పేద వ్యవసాయ కుటుంబంలో. నాకు 17 ఏళ్ళకే పెళ్ళి చేశారు, అప్పుడు జీవితం అంటే ఏంటో కూడా తెలియదు. మా ఆయన పొలంలో పనిచేసేవారు, నేను ఇల్లు చూసుకునేదాన్ని. ఇద్దరు పిల్లలు పుట్టడంతో మా జీవితం పూర్తిగా మారిపోయింది. కరువుల వల్ల తీవ్ర నష్టాలు రావడంతో, పరిస్థితి మరీ దారుణంగా మారింది. వీటన్నిటికీ తోడు మా ఆయనకి తాగుడు అలవాటుంది. ఎప్పుడూ ఆయన తప్పతాగి, రోడ్డు మీద పడిపోయేవాడు. దీంతో నా వల్ల అయ్యే పని చేసి, ఇంట్లో పరిస్థితి మార్చాలనుకున్నా.కొన్ని సంవత్సరాల పాటు, దొరికిన పనల్లా చేశా. ఆ తరువాత ఒక నిర్మాణ స్థలంలో పనికి కుదిరాను. రోజూ ఉదయాన్నే లేచి, వంట చేసి, పిల్లలని స్కూల్ కి పంపి, 9 గంటలకల్లా పనికి వెళ్లేదాన్ని. ఇలా ఆరేళ్ళ దాకా చేశానంటే నాకే నమ్మబుద్ది కాలేదు. మొన్నీమధ్యనే మా ఆయన మందు మానేస్తానని చెప్పి, మళ్ళీ పనికెళ్ళడం మొదలుపెట్టారు. ఆయన ఇచ్చిన మాటకి కట్టుబడతారో లేదో తెలీదు, అందుకని ఆర్థికంగా ఆయన మీద ఆధారపడకూడదని నిర్ణయించుకున్నా. ఆయన మళ్ళీ పనికెళ్లాలని నా ఆశ, మా కోసం కాదు ఆయన కోసం. అంత వరకూ పిల్లల భవిష్యత్తు కోసం, కష్టపడుతూనే ఉంటా.”