గత వారం, నేను, అన్నయ్య మా అపార్ట్మెంట్ స్నేహితులతో కలిసి క్రికెట్ ఆడుతున్నాం. అనుకోకుండా బాల్ ని, మా పక్కింట్లోకి కొట్టాను. మా వల్ల పక్కింటివాళ్ళ అద్దం పగలడం ఇది
మొదటిసారి కాదు. అద్దం పగలగానే నాకు చాలా భయం వేసింది. ఫ్రిండ్స్ అందరూ బాల్ కొట్టింది నేనే కాబట్టి, నన్నే తెమ్మన్నారు. బాగా ధైర్యం తెచ్చుకుని వాళ్ళ ఇంట్లోకి వెళ్ళాను. ప్రసాద్ అంకుల్ బంతిని చేతిలో ఉంచుకుని బుక్ చదువుకుంటున్నారు. నాకు అప్పుడు ఏం చేయాలో కూడా అర్థం కాలేదు. ఆ రోజు నా దగ్గర ఇరవై రూపాయలు ఉన్నాయి. ప్రసాద్ అంకుల్ ని నా తప్పు మన్నించమని, పగిలిన విండో కి విడతలుగా డబ్బులు చెల్లిస్తానని చెప్పాను. బాల్ ఇచ్చేయమని అంకుల్ ని బ్రతిమలాడాను. ఆశ్చర్యంగా, ఆయన నన్ను చూసి నవ్వారు. డబ్బులు కూడా తీసుకోలేదు. అంతే కాదు, నేను చాలా దయకలిగిన పిల్లవాడినని మెచ్చుకున్నారు. అంకుల్ నన్ను ఇంట్లోకి ఆహ్వానించి, బిస్కెట్ ప్యాకెట్ ఇచ్చి, నా బంతిని కూడా తిరిగిచ్చేశారు.అంకుల్ కి థాంక్స్ చెప్పి, నేను ప్లే గ్రౌండ్ కి వెళ్ళిపోయాను. జరిగిందంతా విని, నా స్నేహితులు కూడా బాగా సంతోషించారు. మ్యాచ్ అయిపోయిన తరువాత, మేమందరం సంతోషంగా ఇళ్ళకు వెళ్లిపోయాం. కానీ, ప్రసాద్ అంకుల్ వాళ్ళ ఇంటి అద్దం పగలగొట్టినందుకు చాలా బాధగా అనిపించింది. అంకుల్ కి జరిగిన నష్టానికి ఎంతో కొంత పరిహారం చేయాలని అనుకున్నాం. అందుకే, నేను, అన్నయ్య డబ్బులు పోగేస్తున్నాం. అలా పోగు చేసిన డబ్బులతో, ప్రసాద్ అంకుల్ పుట్టినరోజుకి కేక్ ఇవ్వాలని ప్లాన్ చేస్తున్నాం. ఆయన పుట్టినరోజు వచ్చే నెలలో కాబట్టి, తగినంత డబ్బులు పోగుచేస్తాం అనే నమ్మకం ఉంది.