“మాది తూర్పు గోదావరి జిల్లాలోని అమలాపురం. నా చిన్ననాటి జ్ఞాపకాలు అన్నీ కొబ్బరి తోటల్లో, స్నేహితులు, కజిన్స్ తో వేసవి సెలవుల్లో ఆడుకున్నవే ఉన్నాయి. దాదాపుగా అందరం సైకిల్ టైర్ల తో ఆడుకుంటూనే పెరిగాం. సైకిల్ టైర్ల వెనక పరిగెత్తడం మహా సరదాగా ఉండేది. సాయంత్రాల్లో మేము ఈత కొట్టడానికి కూడా వెళ్ళేవాళ్ళం. పల్లెటూరు అంటేనే పొలాల్లో ఆడుకోవడం. కానీ ఎప్పుడైనా కజిన్స్ మా ఊరు వచ్చినప్పుడు అందరం కలిసి అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళి రాత్రై వరకు ఆటలు ఆడుకుంటాం. మా అమ్మమ్మ మాకు నచ్చిన వంటలు అన్నీ చేస్తుంది. మేము అందరం వాటిని పంచుకుంటాం. ఆటల విషయానికొస్తే ఈ బంధాలు చూపించం, ఎందుకంటే అందరికీ గెలవాలనే తపన ఉంటుంది. మా గొడవల వల్ల మా చుట్టుపక్కల వాళ్ళు, చుట్టాలు కూడా తిడుతూ ఉంటారు. మా అమ్మమ్మ కోపం నటించినా మా అల్లరి అంతా భరించేది. ఇప్పుడు నేను పెద్దోడ్ని అయ్యాను, సిటీ కి వచ్చేశాను. ఇక్కడ ఆ వాతావరణాన్ని మిస్ అవుతున్నాను. వాటి గురించి మాట్లాడుతుంటేనే ఆ రోజులు అన్నీ కళ్ళ ముందు మెదులుతున్నాయి. ఈ లాక్డౌన్ ముగిశాక మా ఊరికి వెళ్ళి కొన్ని రోజులు గడపాలని అనుకుంటున్నాను.”