“ఆడవారికి, మగవారికి ఉన్న ఉద్యోగాల్లో ఆడవారు ఎక్కువగా పనిచేయకపోవడం నాకు చాలా ఆశ్చర్యన్ని కలిగిస్తుంది. మాది సంప్రదాయమైన కుటుంబం, మా ఊర్లో ఆడపిల్లలు వాళ్ళ కెరీర్ నిర్ణయాలని సొంతంగా కూడా తీసుకోరు. 10వ తరగతి పూర్తవగానే నాకు 16 ఏళ్ళ వయసుకే పెళ్లి చేశారు. అదృష్టవశాత్తూ మా ఆయన నన్ను [పై చదువులు చదివించడం పట్ల ఉత్సుకత చూపించారు. మాది అంతగా కలిగిన కుటుంబం కాకపోయినా పెళ్ళి తరువాత నేను బాగా చదువుకోవాలాని ఆయన కష్టపడ్డారు. నానా ఐటీఐ పూర్తయ్యాక నాకు బాబు పుట్టాడు, దీంతో ఒక సంవత్సరం విరామం తీసుకుని దక్షిణ మద్య రైల్వే లో ఉద్యోగంలో చేరాను. నా ట్రయినింగ్ పూర్తైన సంవత్సరంలో పూర్తి మహిళా ఉద్యోగులు ఉన్న స్టేషన్ లో ఉద్యోగం వస్తుందని అనుకోలేదు. నాకు పాయింట్స్ విమెన్ బి ఉద్యోగం వచ్చింది, నేను ఎన్నో బాధ్యతలు నిర్వహిస్తాను. నేను ఒక గిలక సహాయంతో సొంతంగా రైల్వే ట్రాకులు మార్చి, ట్రైను ట్రాకులు మార్చడానికి వీలుగా ట్రాకులను కలుపుతూ ఉంటాను. గిలకలు మార్చడానికి ఏంటో శారీరక శక్తి, సాంకేతిక పరిజ్ఞానం కావాలి కాబట్టి ఈ పని మగవారు చేయాలని చాలా మంది మగవారు చెప్తూ ఉంటారు. నా పనితోనే వాళ్ళ మాటకి సమాధానం చెప్పాను. పూర్తి విధేయతతో నా బాధ్యతలు నెరవేర్చేలా చూస్తాను. ఒక చిన్న తప్పు చేసినా పెద్ద ఉపద్రవమే జరుగుతుంది కాబట్టి ఎప్పుడూ జాగ్రత్తగా ఉండాలి. రామవరపాడు రైల్వే స్టేషన్ మొత్తం ఆడవారి ఆధీనంలో ఉంటుంది. భారతీయ రైల్వే ఇంకా ఎక్కువ మంది ఆడవారిని పనిలోకి తీసుకోవడం అనేది ఎంత పెద్ద విషయమో మాటల్లో చెప్పలేను. ఈ అంతర్జాతీయ మహిళా దినోత్సవం నాడు నేను కోరుకునేది ఒక్కటే, వీలైనంత మంది ఆడవారు వాళ్ళు చేయగలిగే పనులు చేయడానికి ముందుకు రావాలి. ఆడపిల్ల తను అనుకున్నది చేయగలదు అని తెలియచేయడానికి కొద్దిగా చేయూత చాలు.”