“నేను పెరిగిందంతా గుంటూరు జిల్లాలోని మైదవోలు లోనే. రోజూ పక్షుల కిలకిలారావాలతో నిద్ర లేచేవాడ్ని, ఊరిలో ఎటు చూసినా పచ్చదనమే ఉండేది. మీరు చెప్తే నమ్మరు, మా తాతయ్య కూడా వర్షపునీటి సాగు పద్దతులను పాటించేవారు. నేను పెరిగిన ప్రపంచం అలాంటిది.
ఆ తరువాత నేను ఇంటర్మీడియెట్ పూర్తిచేసి, ఇంజనీరింగ్ కోసం సిటీ కి వెళ్లాల్సి వచ్చింది. అక్కడికి వెళ్ళాక కాంక్రీట్ బిల్డింగ్స్ తప్ప ఇంకేమీ కనపడలేదు. ఆ ఊరిలో చెట్లు, పక్షులు కూడా ఎక్కడో కానీ కనిపించవ్. ఇక్కడ ఎండలు ఎక్కువ అదీ కాక పక్షులకు, వీడి కుక్కలకి సరైన వసతులు లేవని తెలిసింది. మెల్లిమెల్లిగా సిటీ జీవితానికి అలవాటు పడటం నేర్చుకున్నా, ప్రతిరోజూ లోపల బాగా బాధగా అనిపించేది. వాతావరణంలో మార్పు తెచ్చే విధంగా విద్యార్థులు చేసే ఉద్యమాల్లో పాల్గొనేవాడ్ని.
ఎండాకాలం రాబోతుంది కాబట్టి నేను, నా స్నేహితులు పక్షులకి, అనాధ జంతువులకి నీళ్లు అందించడానికి స్వచ్చందంగా ఒక ప్రాజెక్ట్ ఎంచుకున్నాం. ఆ ప్రాజెక్ట్ కి సాబా అని పేరు పెట్టాం. స్టూడెంట్స్ ఆర్మీ ఫర్ బర్డ్స్ & యానిమల్స్. అందుకోసం మేము కొన్ని స్థానిక ఎన్జీవో లాటి కలిసి పనిచేయడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాం. ఈ ప్రాజెక్ట్ లో భాగంగా మేము ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో మట్టి కుండలు ఏర్పాటు చేస్తాం. ఇలా చేయడం వల్ల జనాల్లో సానుకూల దృక్పథం తీసుకొచ్చి, పర్యావరణానికి తోడ్పడాలని ఆశ. మనుషుల లాగానే జంతువులు, పక్షులకి కూడా బ్రతికే హక్కుంది. ఒకే రాత్రిలో మార్పు రాదని తెలుసు కానీ మా ఈ ప్రాజెక్ట్ విద్యార్థుల్లో దయాగుణం నింపి మంచి మనుషులుగా మారుస్తుందని నమ్మకం!”