“నేను చిన్నప్పటి నుంచి బాగా చదివేదాన్ని. నాకు కళలన్నా కూడా ఇష్టమే. స్కూల్ లో ఉన్నప్పుడు, మా ఇంట్లో వాళ్ళు వేరే వ్యాపకాల వైపు వెళ్లనివ్వలేదు. అమ్మాయిలు ఇలాగే ఉండాలి, వేరే వాళ్లతో ఎక్కువగా మాట్లాడకూడదని చెప్పారు. నాకు డిడ్ నచ్చలేదు. ఎందుకంటే, చిన్నతనం నుంచే ఎవరో ఒకరి కట్టుబాటులో ఉండాల్సి వచ్చేది.ఒక చిన్న అమ్మాయికి, ఇది ఎలా ఉంటుందో ఆలోచించండి.
ఈ అడ్డంకులు నా మానసిక ఆరోగ్యం మీద ప్రభావం చూపాయి. చూడటానికి మామూలుగా కనిపించినా, నన్ను ఎవరో ఆపుతున్నట్టు అనిపించేది.. నా ఇంటర్మీడియేట్ వరకూ నాకు ఇలాగే అనిపించేది. ఆ తరువాత, ఈ అడ్డంకులను దాటి, నా కోసం ఏదైనా చేయడానికి నిశ్చయించుకున్నాను. విడిగా ఉండటానికి మా తల్లిదండ్రులని ఒప్పించాను. ఒక హాస్టల్ లో ఉండటం మొదలుపెట్టాను. స్వతంత్రంగా బ్రతకడానికి, ఒక బేకరీ జాయింట్ లో సేల్స్ అసోసియేట్ గా చేరాను. కొత్త నైపుణ్యాలు నేర్చుకోవడం అంటే నాకు ఇష్టం . సొంతంగా ఉండటానికి కూడా నాకు ఇది దోహద పడింది. ఈ భావాన్ని మాటల్లో చెప్పలేను!
భవిష్యత్తులో ఏం చేయాలి అనే దాని మీద నాకు అవగాహన ఉంది. మా కుటుంబంలో గ్రాడ్యువేషన్ లో సైకాలజీ తీసుకున్న మొదటి అమ్మాయిని నేనే. గ్రూప్ సింగింగ్ కార్యక్రమాల్లో కూడా నేను పాల్గొన్నాను. భవిష్యత్తులో ప్రొఫెషనల్ సింగర్ అవ్వడం నా కల. నేను పని చేయడం మొదలు పెట్టి ఇప్పటికి దాదాపు రెండు సంవత్సరాలు అయ్యింది.. నా చదువుని, ప్యాషన్ ని సమన్వయపరుచుకోగలగడం గర్వంగా అనిపిస్తుంది!”