“నాకు ఇద్దరు అక్కలు, ముగ్గురు అన్నలు. మాకున్న వనరులు తక్కువైనా, మాది సంతోషమైన కుటుంబం. మా చిన్నతనంలో చదువుకి అంత ప్రాముఖ్యత ఇచ్చేవారు కాదు. అందుకే, నేను 7వ తరగతి తరువాత చదవలేకపోయాను.మా కుటుంబానికి సహాయం చేయడానికి, 16 సంవత్సరాల వయసులోనే నేను పని చేయడం మొదలుపెట్టాను. దురదృష్టవశాత్తూ, నా నెల సంపాదనలో, ఎక్కువశాతం మా యజమానికే పోయేది. దీంతో, నా చేతికొచ్చే సంపాదన చాలా తక్కువ.అందుకుని, ఆర్కే బీచ్ లో సొంతంగా వ్యాపారం ప్రారంభించాలని నిర్ణయించుకున్నాను.

వ్యాపారానికి సరిపోయేంత డబ్బులు నేను ఇంకా సమకూర్చలేదు. ఎలాగైనా డబ్బులు సమకూర్చగలనని నాకు నమ్మకం ఉంది. నేను వ్యాపారం మొదలుపెట్టాలి అని అనుకోవడానికి కారణం, మా కుటుంబాన్ని జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలి అని.దీని కోసం, కొన్ని త్యాగాలు చేయాల్సి ఉంటుంది.అంటే, వాతావరణంతో సంబంధం లేకుండా రోజూ బీచ్ కి వెళ్ళడం లాంటివి. ఒక్కరోజు పనికి వెళ్లకపోయినా, రాబడి తగ్గుతుంది, నా కుటుంబం కష్టాలు ఎదురుకోవాల్సి వస్తుంది. నా కుటుంబం కష్టాలు ఎదురుకోవడం నాకు ఇష్టం లేదు. పనికి వెళ్లకపోయినా, రాబడి వచ్చే సదుపాయం నాకు లేదు. నేను చేసే పని నాకు నచ్చుతుంది కాబట్టి, పనిని నేను కష్టంగా భావించను. నేను ఆడుతూ పడుతూ, పగలూ రాత్రి పనిచేస్తాను. నాకంటూ మాట్లాడటానికి, తరచుగా న నా దగ్గరికి వచ్చే కస్టమర్లు, టూరిస్టులు ఉన్నారు. వాళ్ళు నాకు ఎనలేని సంతోషాన్ని కలిగిస్తారు. మీరు నమ్మరు, వాళ్ళందరూ నన్ను ప్రేమగా బాబాయ్ ని పిలుస్తారు. నా దగ్గర దొరికే, మూరీ మిక్చర్ అంటే వాళ్ళకి ప్రాణం!”