“నమస్కారం అండి! స్లిప్పర్లు ఎమన్నా చూస్తారా? మా దగ్గర అన్ని రకాల స్లిప్పర్లు లభిస్తాయి. నా దగ్గరికి వచ్చే కస్టమర్లు ఫ్లిప్ ఫ్లాప్స్ వైపు మొగ్గు చూపుతారు. కానీ, ఆ రకం మార్కెట్ లో లభించట్లేదు. నేను ఈ చెప్పులు హనుమాన్ పేట్ హోల్ సేల్ మార్కెట్ లో కొని, ఇక్కడ అమ్ముతాను.ఉదయం 7 గంటలకు నా రోజు ప్రారంభమవుతుంది. ఉదయం 9 గంటలకల్లా అన్నీ సర్దేసి, సాయంత్రం 7 గంటల దాకా పని చేస్తాను.ఇంతకు ముందు, నేను బెంజ్ సర్కిల్ మెయిన్ రోడ్ దగ్గర, షూస్, చెప్పులు అమ్మేవాడ్ని. కోవిడ్-19 పరిస్థితుల వల్ల, నా స్టాల్ అజిత్ సింగ్ నగర్ లోకి మార్చుకోమన్నారు.

మాది కర్నూల్ లో ఒక వ్యవసాయ కుటుంబం. నిజం చెప్పాలంటే, నేను అసలు స్కూల్ కే వెళ్ళలేదు.బ్రతుకుదెరువుకోసం, నేను పొలం పనులకి వెళ్ళేవాడిని. మా ఆవిడ ఇంట్లో పనులు చూసుకునేది. కాలం వేగంగా తిరిగి, మాకు ముగ్గురు కూతుళ్ళు కలిగారు. మా చిన్నకూతురు ఆరోగ్యం బాగా దెబ్బతిన్న తరువాత, మా ఇంట్లో ఆర్థిక సమస్యలు బాగా మారిపోయాయి. పాపని పరీక్షించాక, ఆమె కార్డియోవాస్కులర్ పని తీరు బాలేదని, ట్రీట్మెంట్ అవసరమని చెప్పారు. అప్పుడు నిర్ణయించుకున్నాను, ఎంత కష్టపడైనా పాపకి వైద్యం చేయించాలని. పొలం పనుల తరువాత, వేరే పనులు ఎక్స్ట్రా షిఫ్టులు చేసేవాడ్ని. పాపని ఊరిలో మల్టీ-స్పెషాలిటీ హాస్పిటల్ లో చేర్పించాము. దేవుడి దయ వల్ల, పాపకి గండం గడిచింది.ఆ తరువాత మా కష్టాలు తీరిపోలేదు. పొలం యజమానితో చిన్న మనస్పర్థల వల్ల, నన్ను పనికి రావద్దని చెప్పారు. నా చుట్టూ ఉన్న భూమి కంపించినట్టు అయ్యింది. ముగ్గురు కూతుళ్లు ఉన్నారు. మా కుటుంబం నాకు ఏ విధమైన ఆర్థిక సహాయమూ చేయలేదు. నేను ఒంటరి అయిపోయాను.తరువాత, ధైర్యం తెచ్చుకుని, ఏదైనా కొత్త పని చేయాలని నిర్ణయించుకున్నాను. దాంతో, షూ బిజినెస్ ప్రారంభించాలని విజయవాడ వచ్చాను.

ఇక్కడికి వచ్చి 20 సంవత్సరాల పైనే అయ్యింది.స్నేహితులు, బంధువుల సహాయంతో వియజయవాడలో స్థిరపడగలిగాము.కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం, మా పెద్దమ్మాయికి పెళ్ళి చేయగలిగాను. నాకు సంతోషం కలిగించే విషయం ఏంటంటే మా కూతుళ్లు జీవితంలో స్థిరపడ్డారు!”