“నాకు చిన్నతనం నుంచే, నా పదజాలం మెరుగుపరుచుకోవడం అంటే ఇష్టం. ఈ లక్షణం నాకు మా తాతయ్య దగ్గర నుంచి అలవడింది. ఆయన ప్రోత్సాహంతోనే, నా యవ్వనంలో చిన్న కథలు రాసేవాడిని. సమయం గడిచేకొద్దీ నాకు రాసే అలవాటు పోయింది.
ఈ మహమ్మారి మూలాన నాకు మంచే జరిగింది. లాక్డౌన్ వల్ల, రైటింగ్ కి సమయాన్ని కేటాయించగలిగాను. ఆందోళన మరియు ఒత్తిడిని తగ్గించుకోవడానికి కూడా ఈ సమయం ఉపయోగపడింది. ఒక షార్ట్ స్టోరీ పూర్తిచేయడం, నాకు సంతృప్తిని కలిగించింది.
నా రోజువారీ ఆన్‌లైన్ తరగతుల మధ్య, నా జ్ఞానం పెరిగేలా, నా భావాలను, భావోద్వేగాలను వ్యక్తపరిచేలా ఏదైనా రాయాలని నిర్ణయించుకున్నాను. నా అంతరంగానికి అక్షర రూపమివ్వడం, నాకు సంతృప్తిని, సాఫల్యతను కలిగించింది. నా షార్ట్ స్టోరీల కోసం ఏదైనా ఒక యూట్యూబ్ ఛానల్ సహాయం తీసుకోవాలి.
ఈ క్వారెంటైన్, మర్చిపోయిన నా ఇష్టాన్ని మళ్ళీ కొనసాగించే అవకాశాన్ని కల్పించింది. ఏది ఏమైనా, నా ఈ ఇష్టాన్ని నేను కొనసాగిస్తాను!”