“నాకు 16 సంవత్సరాల వయసు ఉన్నప్పటి నుంచి సంపాదించడం మొదలుపెట్టాను. మా అమ్మ ఒక పాపకి కేర్ టేకర్ గా పని చేయమని చెప్పింది. అదే నా మొదటి ఉద్యోగం. ఈ విషయం మీద, మా కుటుంబాన్ని నిందించలేను. మా నాన్న రోజు కూలీగా పనిచేసేవారు. ఆయన సంపాదన మమ్మల్ని పోషించడానికి సరిపోయేది కాదు.

నాకు 19 ఏళ్ళు వచ్చాక, నేను ప్రేమించిన వ్యక్తితో నాకు వివాహం జరిగింది. నా జీవితంలో నేను తీసుకున్న ఉత్తమమైన నిర్ణయం అదే. మా పెళ్ళి వల్ల మేము కోరుకున్న ఆర్థిక భద్రత లభించింది. మా వారి పేరు శ్రీనివాస్. ఆయన ఎల్లప్పుడూ నాకు తోడుగా ఉంటారు. నేను తీసుకున్న ఏ నిర్ణయానికీ ఆయన అడ్డు చెప్పలేదు.

మాకు పెద్ద ఇల్లు, స్థిరమైన ఉద్యోగాలు కూడా లేవు. అయినా కూడా మేము ఒకరికొకరం మద్దతు తెలుపుకుంటూ, ఒకరి నిర్ణయాలను మరొకరు గౌరవిస్తాం. ఆయన ఒక అపార్ట్మెంట్ లో సెక్యూరిటీ గార్డ్ గా పనిచేస్తున్నారు. అదే అపార్ట్మెంట్ లో నేను పని మనిషిగా పని చేస్తున్నాను. మాకు ఒక చిన్న లాండ్రీ స్టాల్ కూడా ఉంది. ఖాళీ సమయంలో, మేము ఇద్దరం ఆ స్టాల్ చూసుకుంటాము.

పనిని, ఇంటిని ఎలా చూసుకోగలుగుతున్నాను అని స్నేహితులు, చుట్టుపక్కల వాళ్ళు నన్ను అడుగుతూ ఉంటారు.నేను వాళ్ళకి ఒకటే మాట చెప్తాను. భార్యా భర్తలు ఒకరినొకరు అర్థం చేసుకుంటే, అసలు ఏ సమస్యా ఉండదు అని.కష్టకాలంలో కూడా మేము ఒకరివెంట ఒకరం నడుస్తాము.ఒకానొక సమయంలో, మా ఆయన తాగుడికి బానిస అయ్యి ఉద్యోగం మానేశారు కూడా. అయినా కూడా నేను ఆయన మీద పెట్టుకున్న నమ్మకాన్ని, విశ్వాసాన్ని కోల్పోలేదు. ఎందుకంటే, ఆయనే నా సర్వస్వం. పని నుంచి విరామం తీసుకుని, ఊరిలో కొన్ని రోజులు గడపమని ఆయనకి సలహా ఇచ్చాను. దానికి ఆయన కూడా ఒప్పుకున్నారు. ఊరిలో కొన్ని రోజులు గడిపాక, ఆయనలో మార్పు కనిపించింది.

జీవితంలో ఒక్కోసారి కష్ఠాలు వస్తుంటాయి. వాటి గురించే ఆలోచిస్తూ కూర్చుంటే లాభం లేదు. ఆ కష్టాలని ఎదిరించి జీవితాన్ని సామరస్యంగా జీవించాలి!”