“నేను గత 20 సంవత్సరాలుగా కడపలో ఉంటున్నాను. మా స్వస్థలం కర్ణాటకలోని కోలార్ జిల్లా. బ్రతుకుదెరువు కోసం ఇక్కడికి వచ్చాను. మొదట్లో, కొన్ని సంవత్సరాల పాటు నిర్మాణ రంగంలో రోజుకూలీగా పనిచేశాను. అది చాలా కష్టంతో కూడుకున్న పని. పెద్దయ్యాక నాకు షుగర్ వ్యాధి వచ్చింది. వంట్లో శక్తి క్షీణించడంతో నిర్మాణ రంగంలో పని కొనసాగించలేకపోయాను. ఆరు సంవత్సరాల క్రితం, కడపలో చిన్న పళ్ళ వ్యాపారం ప్రారంభించాను. మా ఊరి స్నేహితులు ఇదే నగరంలో ఉంటారు. నాకు సహాయం కావాల్సి వచ్చినప్పుడల్లా వాళ్ళు నన్ను ఆదుకున్నారు. నేను ఉదయం 10 గంటల నుంచి సాయంత్రం 7 గంటల వరకూ పనిచేస్తాను. వారంలో ఒక్క రోజు కూడా సెలవు తీసుకోకుండా వారం మొత్తం పనిచేస్తాను. నేను ఉండేది సత్తార్ కాలనీలోని పాత బస్ స్టాండ్ దగ్గర కాబట్టి, నాకు ప్రయాణం చాలా తేలిక. నేను రోజుకి 400-500 రూపాయల వరకూ సంపాదిస్తాను. కోవిడ్-19 భయం మూలాన ఈ మధ్య పళ్ళు కొనేవాళ్ళు తక్కువైపోయారు. కొనే వాళ్ళు లేక రోజుకి 2-3 అనాసపళ్ళు పాడైపోతూ ఉంటాయి. చేసేదిలేక వాటిని పడేస్తాను. సాధారణంగా, పళ్ళు పడేయకుండా ఆవులకి పెడుతూ ఉంటాను. సొంతంగా పని చేయడం నాకు ఇష్టం. ఎక్కువ కష్టపడుతూ, ఒకరికింద పనిచేయడం కంటే సొంత వ్యాపారం మేలు. మూడునెలలకొకసారి నేను మా ఊరికి వెళ్తాను. ఇన్ని సంవత్సరాలలో కడప బాగా మారిపోయింది. కరోనా మహమ్మారి వల్ల నాలాంటి సన్నకారు వ్యాపారులు బాగా నష్టపోయారు. ఏదో ఒక పనిచేయడానికి ఇష్టపడతాను. ఎందుకంటే నాకంటూ ఒక కుటుంబం ఉంది, వాళ్ళ బాధ్యత నాదే. నాకు ఇద్దరు పిల్లలు, ఒక బాబు, ఒక పాప. బాబు 9వ తరగతి , పాప 8వ తరగతి చదువుతున్నారు. భవిష్యత్తులో వాళ్ళని మంచి విద్యాసంస్థల్లో చదివించాలని నిర్ణయించుకున్నాను. నేనెప్పుడూ స్కూల్ కి వెళ్ళలేదు. కానీ నా పిలల్లు బాగా చదువుకోవాలి, భవిష్యత్తులో వాళ్ళ కలలు నెరవేరాలి.”