“నేను పుట్టి, పెరిగింది అంతా కృష్ణా జిల్లాలోని నిమ్మకూరు అనే ఊరులో. నన్ను సాంప్రదాయ బద్దంగా పెంచారు. చిన్నప్పటి నుంచి నేను ఎక్స్ట్రోవ్ర్ట్ ని, అందరితో బాగా కలిసిపోయేవాడ్ని. నాకు ఎప్పుడూ కూడా ఏదైనా కొత్తగా ప్రయత్నించాలని ఉండేది. మా నాన్నగారు బార్డర్ సెక్యూరిటీ ఫోర్స్ లో సోల్జర్ గా పనిచేసేవారు. నా చుట్టూ ఉండే వాళ్ళకి, నాకు దేని మీద ఇష్టం అనే దానికన్నా, రిపోర్ట్ కార్డులో ఉండే మార్కులే ముఖ్యం. మా బంధువులు నాకు ఎప్పుడూ ఒక మాట చెప్పేవారు. “మీ నాన్న ఆర్మీ లో పని చేస్తారు. ఆలోచించి కెరీర్ ఆప్షన్స్ ఎంచుకోవాలి. గ్రాడ్యువేషన్ తరువాత ఎన్ డిఏ ఎగ్జామ్స్ కి ప్రిపేర్ అవ్వు లేదా గవర్నమెంట్ సెక్టార్ లో జాబ్ తెచ్చుకో”. అదృష్టవశాత్తూ, మా నాన్న నన్నెప్పుడూ నాకు నచ్చని పని చేయమని చెప్పలేదు. జీవితంలో నాకు నచ్చిన పని చేయడానికి నాన్న నాకు కావాల్సినంత స్వేఛ్చ ఇచ్చారు. దానివల్లే, నేనిప్పుడు , ఒక పేరుపొందిన టెలివిజన్ ప్రొడక్షన్ హౌస్ లో స్క్రిప్ట్ రైటర్ గా పనిచేస్తున్నాను.

ఎంటర్టైన్మెంట్ ఇండస్ట్రీ ని కెరీర్ గా ఎంచుకోవాలనే నిర్ణయం అంత సులభంగా ఏమీ అవ్వలేదు. నా స్నేహితులు అందరూ, హై స్కూల్ తరువాత ఇంజనీరింగ్ లేదా మెడిసిన్ చేయాలనుకుంటే, కెరీర్ గా ఏ రంగాన్ని ఎంచుకోవాలో అర్థం కాలేదు. ఫిల్మ్ మేకింగ్ అంటే నాకు ఇష్టం ఉన్నా ఏదో సందిగ్ధత. ఎంతో పరిశోధన చేశాక, ఫిల్మ్ మేకింగ్, రైటింగ్ కి సంబంధించిన ఒక కోర్స్ ఉందని తెలుసుకున్నా. ఇంట్లో వాళ్ళని ఒప్పించి, హైదరాబాద్ లోని లయోలా అకాడమీలో మాస్ కమ్యూనికేషన్స్ లో చేరాను. కాలేజీలో ఉండగా, తెలుగు లో షార్ట్ ఫిలిమ్స్ చేసి, స్క్రిప్ట్స్ రాయడం మీద ద్రుష్టి పెట్టాలని నిర్ణయించుకున్నా. నా ఫ్రెండ్స్ అందరూ నేను తెలుగు లో మాట్లాడతానని నా మీద జోక్స్ వేసేవారు. నేను తెలుగులో ప్రెసెంటేషన్ ఇచ్చినప్పుడు కూడా ఫ్రెండ్స్ నన్ను గేలిచేసేవారు. దాని వల్ల నా పని మీద పెద్దగా ప్రభావం పడకుండా చూసుకున్నా. మీడియా లోనే కెరీర్ కొనసాగించాలని నిర్ణయించుకున్నా. కాలేజీలో జరిగే ఫెస్టులకి తెలుగులోనే స్క్రిప్టులు, స్పీచులు రాసేవాడిని. మెల్లిగా అందరూ, నా పనిని మెచ్చుకోవడం మొదలుపెట్టారు. అక్కడి నుంచి నేను వెనక్కి తిరిగి చూసుకున్నది లేదు. స్క్రిప్ట్ రైటింగ్ తో పాటు, నాకు ఫోటోగ్రఫీ అన్నా ఇష్టమే. డిగ్రీ చదివేటప్పుడు, కొన్ని ఫ్రీ లాన్స్ ప్రాజెక్టులు కూడా చేశాను. నేను చేసిన మొదటి ప్రాజెక్టు నాకింకా గుర్తు ఉంది. అది ఒక గృహప్రవేశం ఈవెంట్. ఆ ఈవెంట్ కి నాకు 4,000 రూపాయలు ఇచ్చారు. అపుడు నా వయసు కేవలం 18 సంవత్సరాలు మాత్రమే. ఆ సందర్భాన్ని నేను ఎప్పటికీ మర్చిపోలేను. నా కోర్సు పూర్తయ్యాక, సరైన అవకాశం కోసం కొన్ని వారాల పాటు ఎదురుచూశాను. ఫ్రీ లాన్స్ ప్రాజెక్టులు చేయడం కొనసాగించాను.

మా కాలేజీ వాట్సాప్ గ్రూప్ లో నేను చూసిన ఒక జాబు నోటిఫికేషన్ నా జీవితాన్నే మార్చేసింది. అది ఒక పేరుమోసిన ఎంటర్టైన్మెంట్ ఛానెల్ కి చెందినది. నేను ఆ ఉద్యోగానికి అప్లై చేశాను. వాళ్ళు కూడా వెంటనే ఇంటర్వ్యూ కి రమ్మని పిలిచారు. కనీసం ఇంటికి వెళ్ళి బట్టలు మార్చుకునే టైం కూడా లేదు. నాకింకా గుర్తు, నేను ఇంటర్వ్యూ కి టీ షర్ట్, ట్రాక్ ప్యాంటు ఇంకా ఫ్లిప్ ఫ్లాప్స్ లో వెళ్ళాను. ఇంటర్వ్యూ చేసే వాళ్ళు నను పై నుంచి కింది దాకా చూశారు కానీ, ఏమీ అనలేదు. ఆయన తెలుగు భాషలో నాకున్న స్క్రిప్ట్ రైటింగ్ నైపుణ్యాన్ని మాత్రమే పరీక్షించారు. వెంటనే పనిలో చేరొచ్చని చెప్పారు. అలా నా మొదటి ఉద్యోగం సంపాదించాను. ఆ ఆనందం మాటల్లో చెప్పలేను. అక్కడ పనిలో చేరడం వల్ల నేను, 19 సంవత్సరాల క్లూలెస్ స్టూడెంట్ నుంచి, రైటర్, ఫోటోగ్రాఫర్ గా మారాను. అది కూడా సొంతంగా. ఇప్పుడు జీవితాన్ని, నా దృష్టి నుంచి చూడటం మొదలుపెట్టాను. ఇప్పుడు ప్రతీ విషయం సరిగ్గా ఫోకస్ లో కనిపిస్తుంది!”