“కాలేజీలో చదివేటప్పుడు “నాకు ఒక బైక్ కొనిపిస్తారా?” అని నాన్నని ఎన్నో సార్లు అడిగాను.
నాన్న నాకు బండి కొనిపిస్తారని మా స్నేహితులు అందరూ అనుకున్నారు. కానీ నాన్న నాకు బండి కొనిపించలేదు. ఎన్ని విధాల ప్రయత్నించినా ఫలితం లేకపోయింది. ఖరీదైనది కాకపోయినా, చిన్న బండి అయినా పర్వాలేదని చెప్పాను. ఎన్ని చెప్పినా నాన్న ఒప్పుకోలేదు. నాన్న ఎందుకు ఒప్పుకోవట్లేదు? అని అనిపించేది.
నాన్నకుండే భయాలు నాన్నవి. దానికి కారణం లేకపోలేదు. నేను బండి మరీ ర్యాష్ గా నడపకపోయినా, చిన్నప్పటి నుంచి నేను చిన్నపాటి సాహసాలు చేసేవాడ్ని.
అలా చేసేవాడ్ని కాబట్టి, ఎదిగేటప్పుడు నాకు చాలా దెబ్బలు తగిలాయి. నేను ఆరవ తరగతిలో ఉన్నప్పుడు అనుకుంటాను ట్యూషన్ నుంచి వస్తూ కింద పడ్డాను. అలా రక్తంతోనే ఇంటికి వెళ్ళాను.
వాటన్నిటికంటే పెద్ద సమస్య ఒకటుంది. నాకిష్టమైన రాయల్ ఎన్ఫీల్డ్ కొనేంత డబ్బులు మా దగ్గర లేవు. నా సొంతంగా చిన్న బండి కొనుకున్నా చాలని అనుకున్నా. పోయిన సంవత్సరం గ్రాడ్యువేషన్ చదివేటప్పుడు అనుకున్నా సొంతంగా ఫ్రాంకీస్ వ్యాపారం మొదలుపెట్టాలని. వ్యాపారం ప్రారంభించిన మొదట్లోనే నాకు అర్థం అయ్యింది. నా కల నెరవేరటం అంత కష్టం కాదని, క్షేత్ర స్థాయి నుంచి పని చేసే సరిపోతుందని. జనాలకి వండిపెట్టడం, వాళ్ళ సంతోషాన్ని చూసి మురిసిపోవడం అంటే నాకిష్టం. అందుకనే, చిన్న వ్యాపారం మొదలుపెట్టడానికి నాకు సిగ్గనిపించలేదు.
చాలా కష్టాలు పడి, నేను దాచుకున్న డబ్బులతో ఈరోజు నాకిష్టమైన రాయల్ ఎన్ఫీల్డ్ బండి కొనుక్కున్నాను. దీన్ని, మా ఊరిలో ఉండే నాన్నకి చూపించాలని ఇవ్విళ్లూరుతున్నాను. నాకు తెలుసు, నాన్న చాలా గర్వపడతారు!”