టీం హెచ్ఓఏ: హలో! ఏం చేస్తున్నార?

మల్లయ్య: మేకలని మేతకి తీసుకెళుతున్నాను. మబ్బు పడుతుంది కాబట్టి, కొంచం జాగ్రత్తగా ఉండాలి.

టీం హెచ్ఓఏ: ఓ, ఓకే. బ్రతకడానికి మీరు ఏమి చేస్తారు?

మల్లయ్య: నేను రైతుని, కాపరిని కూడా. చిన్నప్పటి నుంచి మేకలు, గొర్రెలుతో పెరిగాను కాబట్టి, వాటిని చూసుకోవడం నాకు చాలా తేలిక.

టీం హెచ్ఓఏ: ఓకే. మీ రోజువారీ దినచర్య చెప్తారా?

మల్లయ్య: నాకు సాధారణ జీవితం గడపడం అంటే ఇష్టం. నా రోజు ఉదయం ఆరు గంటలకి మొదలుతుంది, సాయంత్రం ఆరు గంటలకి ముగుస్తుంది. మేకలు, గొర్రెలని రోజుకి రెండు సార్లు మెటాకి తీసుకునివెళ్తా. రోజంతా ఉత్సాహం కావాలి కాబట్టి, విశ్రాంతి తీసుకోవడానికి, తినడానికి మధ్య మధ్యలో విరామం తీసుకుంటాను. పొలంలో పది గంటలకంటే ఎక్కువ సేపు పనిచేసినా కూడా, నా పనిని ఇష్టపడతాను. ఇప్పుడు నా వయసు 61 సంవత్సరాలు.

టీం హెచ్ఓఏ: ఓహ్ అలాగా. ఎంత కాలం నుంచి ఈ పని చేస్తున్నారు ?

మల్లయ్య: గత 45 సంవత్సరాలుగా ఇదే వృత్తిలో ఉన్నాను. ఇంతకు ముందు మేకలని, గొర్రెలని నేను బయటికి తీసుకుకెళ్ళేవాడ్ని, ఇప్పుడు నా కొడుకు ఇవన్నీ చూసుకుంటున్నాడు. వర్షాకాలంలో వాటిని జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలి కాబట్టి, ఈ మధ్య నేనే వాటిని బయిటికి తీసుకెళుతున్నా.

టీం హెచ్ఓఏ: మీ జీవితంలో ఎప్పటికీ మర్చిపోలేని క్షణం ఏంటి?

మల్లయ్య: నాకిప్పటికీ గుర్తు, చిన్నగా ఉన్నప్పుడు నా కొడుక్కి సూట్ వేసుకోవాలని ఉండేది. వాడి పదవ పుట్టినరోజుకి, మా ఊరు సర్పంచి మా అబ్బాయికి సూట్ బహూకరించాడు. సర్పంచ్ గారు ఇస్త్రీ చేసిన బట్టలు తొడిగి, ఆఫిస్ బ్యాగు, ఫైల్, పెన్ను కూడా మా అబ్బాయికి ఇచ్చారు. వాడ్ని ఎలాగ అలకరించారంటే అచ్చం ఆఫీసర్ లాగా. వాడ్ని ఆ బట్టల్లో చూసినప్పుడు, నేను నా భార్య చాలా సంతోషపడ్డాం. ఇప్పుడు నా కొడుకు వయసు 30 సంవత్సరాలు. వాడు ఒక రైతు. ఏదో ఒకరోజు వాడు ఒక పెద్ద ఆఫీసర్ అవుతాడని కలగన్నా. వాడు రైతు అయినా కూడా నాకు గర్వంగానే ఉంది.
టీం హెచ్ఓఏ: ఓ, అద్భుతం. (వర్షం మొదలయ్యింది)

మల్లయ్య: సరేనండి. నేను వెళ్ళాలి. వర్షం పడుతోంది.

టీం హెచ్ఓఏ: ఆగండి. ఆగండి. మమ్మల్ని ఒక ఫోటో తీసుకోనివ్వండి.

మల్లయ్య: అలాగే. ఒక క్షణం ఆగండి. రాణి (చిన్న మేక పిల్ల)ని ఎత్తుకోనివ్వండి. ఇప్పుడు, ఫోటో తీసుకోండి