“నేనెప్పుడూ ఉత్సాహంగా ఉంటాను. ఏదో ఒక వ్యాపకం లేకపోతే నాకు బోర్ కొడుతుంది. కేవలం క్లాస్ పుస్తకాల్లో ఉన్న విషయాలు కంటే ప్రపంచంలో విషయాలు అంటే ఎక్కువ ఆసక్తి. కానీ మనకున్న విద్యా వ్యవస్థలో ఇది కుదరదని నాకు తెలుసు.

నాకు చదువు చెప్పే టీచర్లు నా మీద ఫిర్యాదులు చేయడంతో నేను ఎన్నో స్కూళ్లు మారాల్సి వచ్చింది. దీని వల్ల నేను చాలా మంది స్నేహితులని సంపాదించగలిగాను. కొత్త కొత్త విషయాలు తెలుసుకోగలిగాను. మా స్కూల్ తరఫున జిల్లా స్థాయి పోటీల్లో పాల్గొన్నాను, వాలీబాల్ కూడా ఆడాను. నాకు కళలు అన్నా కూడా ఇష్టమే కానీ ఏదీ నా దృష్టిని ఎక్కువ కాలం నిలుపుకోలేకపోయింది.

మా టీచర్లు నేను తెలివైన వాడ్ని అంటారు కానీ, నా తెలివితేటలని వేరే పనులకి ఉపయోగించేవారు. ఒక డాన్స్ షో చేసినందుకు నన్ను స్కూల్ నుంచి సస్పెండ్ చేశారు కూడా. మా తల్లిదండ్రులకి నన్ను ఇంజినీర్ గా చూడాలని ఆశ. 12వ తరగతి దాకా అలాగే అనుకున్నారు కానీ నాకు ఆ రంగంపైన మక్కువ లేదని తెలుసుకున్నా. నా వ్యక్తిత్వం కూడా అంత కుదురుగా లేదు.

నేను పారిశ్రామికవేత్త అయ్యి నాకు వచ్చే వింత ఆలోచనలకి ఒక రూపం ఇవ్వాలని అనుకున్నా. నేను కాలేజీ మానేసి సొంత వ్యాపారం పెట్టాలని నిర్ణయించుకున్నా. ఈ ఆలోచన ఇంట్;లో వాళ్ళకి చెప్తే వాళ్ళు కంగారు పడ్డారు. అమ్మా నాన్న ఇద్దరూ బాగా చదువుకున్నారు. వాళ్ళ కొడుకు చదువుపూర్తి చేయకపోవడాన్ని వాళ్ళు జీర్ణించుకోలేకపోయారు. నన్ను సముదాయించి బిజినెస్ అడ్మినిస్ట్రేషన్ ని డిగ్రీ చేసేలా ఒప్పించారు. ఇప్పుడు నేను రెండవ సంవత్సరం చదువుతున్నాను కానీ నా ధ్యాస అంతా కొత్త పనులుచేయడం మీదే ఉంది. దీంతో పోయిన సంవత్సరం పుట్టినరోజులు, వార్షికోత్సవాలకి కస్టమైజ్ చేసిన గిఫ్ట్స్ తయారుచేసే ఆన్లైన్ కంపెనీ ప్రారంభించా. నా ఉత్పత్తులకి మంచి గిరాకీ ఉండడం నాకు చాలా సంతోషంగా ఉంది. నా చదువు పూర్తవడానికి ఇంకా రెండు సెమిస్టర్లు ఉంది కానీ గడిగ్రీ తరువాత కూడా ఏం చేయాలి అనే దాని మీద ఇప్పటి నుంచే దృష్టి పెడుతున్నా.

నా స్నేహితులు, బంధువులు చాలా మంది చెప్తారు, ఉద్యోగం ఉంటే ఆర్ధిక స్థిరత్వం, సక్సెస్ వచ్చినట్టు అని. సమాజం నన్ను అంగీకరించడానికి నేనూ అందరిలా ఉండలేను కదా. విభిన్నంగా ఆలోచిండమే ఇప్పటి ట్రెండ్. అందుకే ఈ ప్రతికూల ఆలోచనలని పట్టించుకోకుండా నా ఇష్టాల పైన శ్రద్ధ చూపుతున్నా!”