“నేను గత 7 సంవత్సరాలుగా రోజు కూలీగా పనిచేస్తున్నాను. కాంట్రాక్ట్ పద్దితిలో వెల్డింగ్ పనులు చేస్తుంటాను.లాక్డౌన్ వల్ల దాదాపు అన్ని ఫ్యాక్టరీలు మూసేశారు. దీంతో నాకు బ్రతుకుదెరువు లేకుండా పోయింది. కష్టపడి పనిచేయాలి అనే సిద్ధాంతాన్ని నేను బలంగా నమ్ముతాను కానీ, దానికి విరుద్ధంగా ప్రజలు దానం చేసే ఆహారం మీద ఆధారపడాల్సి వచ్చింది.

మొదట్లో లాక్డౌన్ ఎత్తేస్తారు, నేను మళ్ళీ పనిచేయడం ప్రారంభించుకోవచ్చు అని 25 రోజులు ఎదురుచూశా, కానీ నెల రోజులు తిరిగేసరికి నేను దాచుకున్న డబ్బులు అన్నీ అయిపోయాయి. లాక్డౌన్ మళ్ళీ పొడగించడంతో, బ్రతుకుదెరువు కోసం దగ్గరలోని మామిడి పొలాల్లో సహాయకుడిగా చేరాను. కొంత ఆదాయం వస్తున్నా కూడా, ఇది అంత లాభసాటిగా లేదు. ఇప్పుడు నాకు వచ్చేది రోజుకి 250 రూపాయలు, దాంతోటే ఇద్దరిని పోషించాలి. వెల్డింగ్ పనులు చేసేటపుడు నేను రోజుకి 500 సంపాదించేవాడ్ని. లాక్డౌన్ తరువాత వెల్డింగ్ పనులకి వెళ్తాను కానీ ఈ లాక్డౌన్ ఎప్పుడు తొలగిస్తారో తెలీదు. ప్రస్తుత పరిస్థితుల్లో బయటికి వెళ్ళి పనిచేయడం ఎంత ప్రమాదమో నాకు తెలుసు కానీ మా కుటుంబం పస్తు పడుకోవడం చూడలేను.పరిస్థితులు మారేదాకా, నాకు వచ్చే సంపాదన మా ఇంట్లో వాళ్ళ కడుపు నింపడనికి సరిపోతుంది అంతే.”