“నాకు చిన్నప్పటినుంచి పెంపుడు జంతువులంటే ప్రాణం. ఇంట్లో కుక్కని పెంచుకుందామని మా అమ్మా నాన్నని అడిగాను.కానీ వాళ్ళు కుక్కని పెంచడం అంత సులభం కాదని, నాకు అంత బాధ్యత లేదని అన్నారు. చదువు కోసం విజయవాడకి వెళ్ళాల్సి వచ్చింది.అక్కడ ఒకరి ఇంట్లో పేయింగ్ గెస్ట్ గా ఉన్న ఇంటి యజమానికి కుక్క ఉండేది.ఆ కుక్కతోటి నాకు మంచి అనుబంధం ఏర్పడింది. పెంపుడు జంతువులు ప్రేమగా ఎలా ఉంటాయో, ఇతర జీవుల పట్ల ప్రేమని, కరుణని ఎలా చూపుతాయో అక్కడే తెలుసుకున్నాను.

డిగ్రీ పూర్తి చేసి ఇంటికి వచ్చాక, కడపలో ఒక స్థానిక జంతు సంక్షేమ సంస్థ వాలంటీరింగ్ చేయడం ప్రారంభించాను.అప్పటి నుంచి, నేను ఇతర వాలంటీర్లతో కలిసి ఊరిలో ఉండే వీధి కుక్కల బాగోగులు చూడటం మొదలుపెట్టాం.

ఎండాకాలంలో రోడ్ల మీద అదే జంతువులకి త్రాగునీరు అందించడం కోసం, కాలనీలలో వాటర్ బౌల్స్ పంపిణీ చేస్తాం. కానీ ఈ సంవత్సరం, దేశవ్యాప్తంగా లాక్డౌన్ అమలులో ఉండటం వల్ల, మేము సమ్మర్ కాంపైన్స్ చేయలేకపోతున్నాం.మాకు అనుమతులు తీసుకోవడం కూడా కష్టమైపోయింది. అతికష్టం మీద మేము యానిమల్ ఫీడర్ పాస్ లు పొందినా కూడా, లాక్డౌన్ నిబంధనల వల్ల చాలా మటుకు జంతువులకి సహాయం చేయలేకపోతున్నాం. ఇప్పటి వరకూ, మేము కడపలోని కొన్ని ఊర్లకి దాదాపు 4,000 ఆహార సంచులు పంపిణీ చేశాం.

ఇప్పుడు మా దగ్గర తగినంత డబ్బులు లేవు, అందుకనే ఈ లాక్డౌన్ ఉన్నంతవరకు, సహాయపడేలా స్థానికంగా ఉండే డీలర్లతో మాట్లాడి ఈ సామాజిక ప్రయోజనంలో చేతనివ్వమని అడగాలని ప్రయత్నిస్తున్నా.

నేను అందరికీ చెప్పేది ఒకటే, ఈ కాలనీలో ఉండే జంతువులకి వీలైనంత సహాయం చేయండి.అవి కూడా మన ఉనికిలో ఒక భాగమే.ఏదైనా సంక్షోభం వస్తే కుటుంబ సభ్యులని వదిలేయం మరి తోటి జీవులని ఎలా వదిలేస్తాం?”