“నేను మొదటిసారి ప్రొఫెషనల్ కెమెరా పట్టుకున్న క్షణం ఇంకా గుర్తుంది. మా చుట్టాల పెళ్ళికి వెళ్తే మా కజిన్ ఆటో మోడ్ లో పెట్టిన డీఎస్ఎల్ఆర్ కెమెరా ఇచ్చి ఫోటోలు తీయమన్నాడు.దాంతోటి నేను ఫొటోగ్రఫీ పట్ల ఆకర్షితుడ్ని అయ్యాను. కొంత కాలానికి, మా అంకుల్ నా దగ్గరికి వచ్చి, “హేయ్, నీకు మంచి టాలెంట్ ఉంది.ప్రొఫెషనల్ ఫోటోగ్రఫీ మీద దృష్టి పెట్టు” అని అన్నారు. అప్పటి నుంచి, నేను ఫోటోగ్రఫీ మీద మరింత శ్రద్ధ పెట్టడం మొదలుపెట్టా. వీడియోలు చూసి ఫోటోగ్రఫీ లో మెళకువలు నేర్చుకునేవాడ్ని. నేర్చుకున్న దాంతో మా స్నేహితుల కెమెరాలతో ఫోటోలు తీసేవాడ్ని. నాకు ఫోటోగ్రఫీ నచ్చి దాన్ని కెరీర్ ఆప్షన్ గా ఎంచుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నా. ఇంటర్మీడియేట్ పూర్తి చేశాక, అతి కష్టం మీద మా నాన్నని ఒప్పించి సోనీ కెమెరా కొన్నాను.
ఎదిగేటప్పుడు అందరు తల్లిదండ్రుల లాగానే మా అమ్మా నాన్న కూడా బాగా చదువుకుని, జీవితంలో స్థిరపడమని చెప్పారు. నాకు ఫోటోగ్రఫీని కెరీర్ గా ఎంచుకోవాలని ఉన్నా, అమ్మా నాన్నల మాట విని నేను ఆర్కిటెక్చర్ లో బ్యాచిలర్స్ చదువుతున్నా.
జీవితంలో మొట్టమొదటి కెమెరా కొన్నాక, మాటల్లో చెప్పలేని ఆనందం పొందాను.ప్రపంచపు అందం పట్ల ఆకర్షితుడ్ని అయ్యాను. కంటికి కనిపించిన ప్రతీదీ ఫోటో తీసేవాడ్ని. పువ్వుల మాక్రో ఫోటోస్ నుంచి, జనాల వరకు అన్నీ ఫోటోలు తీసేవాడ్ని. ఆ తరువాత నేను వెనక్కి తిరిగి చూసింది లేదు. నన్ను ఎల్లపుడూ ప్రోత్సహించి, ప్రేమించి, నన్ను నన్ను గా ఉండనిచ్చే అమ్మా నాన్న దొరకడం నా అదృష్టం.
ఈ ఫోటోగ్రఫీ ప్రయాణం నన్ను ఎక్కడికి తీసుకునివెళ్తుందో, భవిష్యత్తులో నా ఉద్యోగానికీ, ఫోటోగ్రఫీకీ సమయం ఎలా కేటాయిస్తానో కూడా నాకు తెలియదు. నాకు తెలిసిందల్లా ఒకటే, వేగంగా పరుగు పెట్టే ఈ ప్రపంచంలో కొత్త నైపుణ్యాలు నేర్చుకోవడం, మల్టీ-టాస్కింగ్ చేయడం తప్పు కాదు, నేనిప్పుడు చేసేది అదే!”