“పుట్టి పెరిగింది గుంటూరు లోని వోక్స్ చిన్న గ్రామం కాబట్టి, నాకు జీవితంలో పెద్ద కలలు అంటూ ఏమీ లేవు. నేను మా నాన్నకి చిన్న చిన్న పనులలో సాయం చేసేవాడ్ని. అప్పుల బాధ వల్ల ఉన్న ఒక్క స్థలాన్ని అమ్మడంతో పరిస్థితి మరింత దిగజారింది. తీవ్ర అనారోగ్యం వల్ల మా నాన్న మంచానికే పరిమితం అయ్యారు. దీంతో మా కుటుంబాన్ని పోషించడానికి ఏదైనా చేయాలని నిర్ణయించుకున్నాను. మా ఊరు వదిలేసి పొట్టకూటి కోసం ఈ ఊరు వచ్చి దాదాపు తొమ్మిది సంవత్సరాలు అయ్యింది. మొదట్లో నాకు వంట అంతగా రాదు కానీ మెల్లి మెల్లిగా నేర్చుకున్నాను. మా కుటుంబానికి ఉపయోగకరమైన పని చేయగలిగినందుకు నాకు చాలా సంతోషంగా ఉంది. నా సగం జీతం ఇంటికే పంపుతా. వాళ్ళు మంచిగా ఉండటమే నాకు ముఖ్యం. సెలవు దొరికితే ఇంటికి వెళ్ళి కొన్ని రోజులు అక్కడ ఉండాలని అనిపిస్తుంది. నేను మా ఇంట్లో వాళ్ళని కలిసి దాదాపు ఆరు నెలలు అవుతుంది, నాకు తెలుసు ఇప్పుడప్పట్లో వాళ్ళని కలవలేను అని. వాళ్ళు వేళకింత తిని, కడుపు నిండా తింటున్నారు అనే సంతోషంతో ఎన్ని రోజులైనా ఎదురుచూస్తాను.”