“నా చిన్నతనం నుంచి అతను తెలుసు, మా పక్కింట్లోనే ఉండేవాడు. మాది పశ్చిమ గోదావరి జిల్లా. తను నాకంటే వయసులో పెద్దవాడైనా మేము కలిసే పెరిగాం. మా చిన్నతనంలో చదువుకి అంత ప్రాముఖ్యతనిచ్చేవారు కాదు. అందుకని మేము పాఠశాలకి వెళ్ళడానికి బదులుగా ఆడుకోవడానికి వెళ్ళేవాళ్ళం, మమ్మల్ని ఎవరూ ఆపేవారు కూడా కాదు. నాకు 20 ఏళ్ళు వచ్చేసరికి, నా స్నేహితులందరూ చెడు వ్యసనాల బాట పట్టారు. నా స్నేహితుడు నేను అలా అవ్వకుండా ఆపి, తన పొలంలో నాకు ఉద్యోగం ఇప్పించాడు. అతను ఒక అన్నయ్య లాగా నన్ను చూసుకునేవాడు. ఇన్నేళ్ళలో మేము చాలా ప్రదేశాలు చుట్టి వచ్చాము. ఏదైనా పండగో, పబ్బమో ఉంటే మేము ఇద్దరం కలిసి జరుపుకుంటాం.

ఇప్పుడు మేముపని నుంచి విరమణ పొందాం కాబట్టి, మళ్ళీ ఆ పాత రోజుల్లోకి వెళ్ళినట్టుంది. ప్రతిరోజూ సాయంత్రం మేము, ఇతర స్నేహితులం ఇక్కడ కలుసుకుంటాం. మేము ఎవరినీ ఫోన్ చేసి పిలవం, ఆ సమయానికి అందరూ అక్కడ ఉంటారు అంతే. ఇన్నేళ్ళలో మాలో చోటుచేసుకున్న మార్పు ఏంటంటే, ఆటలకి బదులు ఇప్పుడు రాయకీయం గురించి మాట్లాడుకుంటున్నాం. ఐస్ ఫ్రూట్ కి బదులు టీ తాగుతున్నాం. పాత స్నేహితులని పోగొట్టుకోవడం తేలిక, కానీ మంచి స్నేహితులని సంపాదించడం గొప్ప. అందుకనే ఉన్న స్నేహితులతో మంచిగా సమయాన్ని గడపండి.”